120-کینه یهود از اسلام و مسلمین

کینه یهود از مسلمین

مسـلمانان ↔ یهـــــود

قطع ارتباط کامل یا پیوند مصلحتی جهت اصلاح امور مردم ؟؟؟

از تاریخ زندگى یهود چنین بر مى آید که آنها خود را نژاد برتر مى دانستند، و معتقد بودند بهشت به خاطر آنها آفریده شده!، و آتش جهنم با آنها چندان کارى ندارد! آنها فرزندان خدا و دوستان خاص او هستند، و خلاصه آنچه خوبان همه دارند آنها تنها دارند! این خودخواهى ابلهانه در آیات مختلفى از قرآن منعکس است.

آیه 18 سوره «مائده»:

 نَحْنُ أَبْناءُ اللّهِ وَ أَحِبّاؤُه: «ما فرزندان خدا و دوستان خاص او هستیم».

 آیه 111 سوره «بقره»:

 وَ قالُوا لَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلاّ مَنْ کانَ هُوداً أَوْ نَصارى: «آنها گفتند: کسى در بهشت داخل نمى شود مگر این که یهودى یا نصرانى باشد».

 آیه 80 سوره «بقره»:

 وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّارُ إِلاّ أَیّاماً مَعْدُودَةً: «وگفتند: آتش دوزخ جز چند روزى به ما اصابت نخواهد کرد». 

این پندارهاى موهوم از یکسو آنها را به ظلم و جنایت و گناه و طغیان دعوت کرده و از سوى دیگر به کبر و خودپسندى و خود برتربینى می کشاند. قرآن مجید به آنان پاسخ دندانشکنى مى دهد مى فرماید: «اگر(آن چنان که شما مدعى ‏هستید) سراى آخرت نزد خدا مخصوص شما است نه سایر مردم، پس آرزوى مرگ کنید اگر راست مى گوئید» ‏(قُلْ إِنْ کانَتْ لَکُمُ الدّارُ الآْخِرَةُ عِنْدَ اللّهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ ‏صادِقینَ) و پرده از روى دروغ و تزویر آنان بر مى دارد.

 بى شک سرچشمه بسیارى از جنگ ها و خونریزى ها در طول تاریخ بشر، برترى جوئى نژادى بوده است، و اگر بنا شود نژاد پرستان جهان را رده بندى کنیم بدون شک یهود در رده هاى بالا قرار خواهند گرفت، هم اکنون کشورى را که آنها به نام «اسرائیل» تشکیل داده اند بر مبناى همین مسأله نژادپرستی تأسیس شده، چه جنایت هاى هولناکى که براى تشکیل آن مرتکب شدند! و چه جنایات وحشتناکى که براى نگهدارى آن مرتکب مى شوند.ً نژادپرستى، شعبه اى از شرک است و به همین دلیل اسلام شدیداً با آن مبارزه کرده و همه انسان ها را از یک پدر و مادر مى داند که امتیازشان تنها به تقوا و پرهیزکارى است.   

و اما کینه توزى و عداوت گروه مشرکان و گروه اهل کتاب نسبت به مؤمنان قابل انکار نیست:

 «کافران اهل کتاب و همچنین مشرکان دوست ندارند خیر و برکتى از سوى خدا بر شما نازل گردد» ‏(ما یَوَدُّ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ لاَ الْمُشْرِکینَ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْکُمْ مِنْ خَیْر مِنْ ‏رَبِّکُمْ).

 ولى این تنها آرزوئى بیش نیست; زیرا «خداوند رحمت و خیر و برکت خویش را به هر کس بخواهد اختصاص مى دهد» ‏(وَ اللّهُ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ ‏یَشاءُ). «و خداوند داراى بخشش و فضل عظیم است» ‏(وَ اللّهُ ذُو الْفَضْلِ ‏الْعَظیمِ). آرى دشمنان از شدت کینه توزى و حسادت، حاضر نبودند این افتخار و موهبت خداوند را بر مسلمانان ببینند. 

و اما پاسخ نهایی که به قضاوت دوستان واگذار می کنیم:

آیا در جایی که خداوند سبحان صریحا می فرماید آنان مایل نیستند ذره ای خیر و برکت به شما(مسلمانان)برسد میتوان به عطای آنان امیدوار بود آنهم پس از قرنها کینه ی رسوخ کرده در وجودشان؟

و آیا جز به لطف و رحمت پروردگاری که صریحا در پاسخ فرموده است "خداوند دارای فضل و بخشش عظیم است" می توان امیدوار بود؟