125-توضیحاتی راجع به مساله حق الناس و شهادت و گریه بر ابا عبدالله علیه السلام
پیرامون سوال پرسیده شده راجع به سخنانی که مساله حق الناس و شهادت و گریه بر ابا عبد الله را در کنار هم قرار داده و بعضا زیر سوال می برند عرض می شود که فقدان یک اولویت بندی و تفکیک موضوع به خوبی حس می شود در حدی که جمع بین دو موضوع را مشکل می نماید.
ضمن اینکه راجع به سخن امام حسین در شب عاشورا به یارانشان حداقل در هیچ یک از منابع معتبر شیعه عبارات مطروحه مبنی بر راندن اصحاب از خود به خاطر حق الناس نیامده جز اینکه حضرت شب آخر فرمودند من بیعتم را از شما بر داشتم و هیچ کدام از یاران هم از ایشان جدا نشدند.اما من باب روشن شدن موضوع توضیحاتی عرض می شود:
پاسخ:
حساب گریه و حق الناس جداست
حساب شهادت و حق الناس چیز دیگریست
1⃣خود حق الناس از مسائلیست که بعید نیست توفیقات زیادی من جمله شهادت را از انسان سلب کند.
2⃣اینکه در شرایط اضطرار شخص بین ادای حق الناس و دفاع از حقانیت شریعت و امامت اولویت را به کدام می دهد مساله ای بغرنج و پیچیده است.
3⃣حق اهل بیت بر گردن جامعه اسلامی خود مصداق بارز حق الناس و حق الله باهم است که نباید دور از نظر بماند.و فلسفه قیام عاشورا نیز یک مساله جهانی و ابدیست که تا قیام قیامت قرار است الگو و سرمشق قرار گیرد.
◀سید الشهدا در قیام عاشورا در تمام موارد بر اساس شریعت عمل نمودند و حتی یک قدم کوتاه نیامدند که مصداق بارز آن را می توان در برگزاری نماز جماعت در ظهر عاشورا دید که خود این مساله از چندین وجه به عنوان مثال روشنگری در برابر کافر و خارجی خواندن امام یا تاکید بر اول وقت به جای آوردن فریضه یا تاکید بر تعطیلی بردار نبودن فریضه یا ارجحیت نماز جماعت بر فرادی و....قابل توجه است..
◀پیرامون مساله حق الناس نیز که امام در شب آخر فرمودند اگر حق الناس به گردن دارید بروید از چند جهت می توان به مساله نگاه کرد.
1⃣اول اینکه حضرت باید بر اهمیت این مساله تاکید می کردند مثل نماز
تا برای همیشه تکلیف بر همگان مشخص باشد
2⃣دوم اینکه حضرت خبر داشتند در آن جمع کسانی هستند که تمام نیت و قلبشان با ایشان نیست و وابستگی هایی دارند بنابر این مساله را مطرح می کنند تا چنانچه کسی قصد رفتن دارداز رفتن شرم نکند
◀گواه این مدعی اینکه برخی اصحاب که عزمشان جزم بود و اولویت دفاع را درک کرده بودند از طریق ضامن اوردن برای پرداخت بدهی بر تصمیمشان در دفاع از حق الناس و حق الله اهل بیت باقی ماندند.
4⃣چهارم اینکه بعد از توضیحات بالا و مشخص شدن تکلیف حق الناس
تاکید بر اینکه در زمان حیات باید تا سر حد امکان در احقاق حق الناس کوشید بحث شفاعت و دستگیری اهل البیت پیش می آید.
◀مطمئنا کسی که تا شب عاشورا همراه امام می ماند در باطن امر و در پیشگاه خداوند به دلایل مختلف آبرویی داشته و باز هم به دلایلی که فقط خدا می داند تا شب امتحان و آن جایگاه و آن مکان خاص پیش رفته اما امتحان الهیست که در لحظه آخر دست به چه انتخابی بزند و چه راهی را برگزیند و⬅ اولویت➡ را درست تشخیص دهد.
◀مطمئنا شخصی که در طول زندگی سعی بر عبد بودن داشته و در احقاق حقوق فوت شده در زمان حیات تا سر حد امکان کوشیده ولو لغزش هایی بر گردن او مانده باشد با توجه به صدق نیتی که داشته صد در صد مورد شفاعت قرار خواهد گرفت و خود سید الشهدا و اهل بیت علیهم السلام در احقاق حقوق خود او و حق الناسی که بر اثر غفلت بر گردنش مانده یاری خواهند نمود.
⬅ختم کلام اینکه سید الشهدا تکلیف را مشخص کردند و تاکید را بر حق الناس حتی در شب عاشورا تمام نمودند که حتی اگر قرار است فردا در صحرای کربلا بجنگید اول به فکر ادای حق الناس باشید و شکی در آن نیست
⬅ اما اینکه مساله شهادت نتواند حق الناس را جبران کند و حضرت کسی را رانده باشند خطاست.
و صد البته که به شرط عمل به تکلیف تا سر حد توان در زندگی دنیوی ،مساله شفاعت خود گویای این امر خواهد بود.
⬅نکته اصلی اینجاست که شیعه حق ترک تکلیف و سهل انگاری به امید شفاعت ندارد و در واقع نباید نقد عمل در زندگی دنیوی را به امید شفاعت اخروی ضایع کند.
5⃣اما در باب گریه بر ابا عبدالله و حق الناس
این مساله مصداق همان روایتیست که به پیامبر ص گفتند جوانی نماز می خواند و مرتکب گناهانی زشت هم می شود و حضرت فرمودند ان شاءالله نمازش او را نجات خواهد داد.
عاشقی خوب است. مهر اهل بیت را در دل داشتن خوب تر. اشک ریختن لیاقت می خواهد و نصیب و روزی هر کسی نمی شود اما.....
گناهانی که در کنار این مساله انجام می دهیم نقض ادعاست.عزا داری ابا عبدالله ع درمانگاه است و جایگاه تجدید میثاق و یاد آوری آرمان اهل بیت. دقیقا همان جایگاهی که امید می رود آن اشک های از سر سوز و عشق به پاکی انقلابی در وجود آدمی پدید آورد.
و صد البته که یک عزا داربا معرفت هر روز و هر لحظه باید با ترازوی عاشورا خود را بسنجد و اعمالش را سبک و سنگین کند. وپاک کنندگی اشک بر ابا عبدالله اینگونه است که پاک کننده است.
مباد که شبی را با گریه بر مصائب سید الشهدا به سر بریم و صبحی را در ضایع کردن حق الناس و حق الله به شب برسانیم.