76-نقدی بر متن منسوب به پرویز پرستویی

█نقدی بر متن منسوب به پرویز پرستویی

پرویز پرستویی :

یادمه هشت سالم بود 

یه روز از طرف مدرسه بردنمون کارخونه تولید بیسکوییت

ما رو به صف کردن و بردنمون تو کارخونه که خط تولید بیسکویت رو ببینیم

وقتی به قسمتی رسیدیم که دستگاه بیسکویت میداد بیرون

خیلی از بچه ها از صف زدن بیرون و بیسکویتایی که از دستگاه میزد بیرون رو ورداشتن و خوردن

من رو حساب تربیتی که شده بودم میدونستم که اونا دارن کار اشتباه و زشتی میکنن

واسه همین تو صف موندم 

ولی آخرش اونا بیسکویت خورده بودن و منی که قواعدو رعایت کردم هیچی نصیبم نشده بود

الان پنجاه سالمه ،اون روز گذشت ولی تجربه اون روز بارها و بارها تو زندگیم تکرار شد

خیلی جاها سعی کردم که آدم باشم و یه سری چیزا رو رعایت کنم 

ولی در نهایت من چیزی ندارم و اونایی که واسه رسیدن به هدفشون خیلی چیزا رو زیر پا میذارن از بیسکوییتای تو دستشون لذت میبرن

از همون موقع تا الان یکی از سوالای بزرگ زندگیم این بوده و هست که خوب بودن و خوب موندن مهمتره یا رسیدن به بیسکوییتای زندگی؟

اونم واسه مردمی که تو و شخصیتت رو با بیسکوییتای توی دستت میسنجند!!!!!!!

پاسخ:

پرویز پرستویی عزیز !اگر واقعا این مطلب مال شماست و مثل 

سخنان من در آوردی کورش کبیر که این روزها پخش میکنن نیست!!!با همه احترامی که برای شخصیت خودت و بازی های زیبایت قائلم!!

ولی برادر من یعنی  چی که اونا بیسکوییت خوردن و من چون می خواستم آدم باشم چیزی نصیبم نشد؟

آیا آدم بودن رو داری با بیسکوییت مقایسه میکنی اونم از نوع دزدیش؟یا ارزش اون بیسکوییت بچگی و بیسکوییتای  بزرگسالی(پول و کارخونه و پست و مقام) رو واقعا بیشتر از آدم موندن می دونی؟

بزرگ ترین چیزی که نصیبت شده اینه که آدم موندی برادر ارجمندم!!

مال دزدی نخوردی که بعد اختلاس میلیاردی برات آسون باشه!!

قدم اول همیشه سخت ترین قدمه!!

کسی که تو بچگیش بیسکوییت دزدی خورد!نوجوونی از تلفن سکه ای می دزده!جوونی بادروغ از شماره های اجاره ای همراه اول کار و کسب دزدی راه میندازه!کارمند که شد از کارش  می دزده!

رییس که شد از بودجه کارمنداش می دزده!!

وزیر که شد از وزارتخانه و الی آخر !!

هر چی مقام بالاتر دزدی بزرگ تر!!!!

می بینی برادر من ؟پس رحمت به شیر مادرت که یادت داد آدم بودن مهم تر از لذت های آنی و بیسکوییتی هست!!مادرت مسلمان اسمی تربیت نکرد!!!به تو رسم مسلمانی آموخت!!!

اون مردمی که تو و شخصیتت رو با بیسکوییتای توی دستت می سنجن هیچکدوم نیستن که اون دنیاجواب دزدیاتو بدن!!پس گور پدر حرف مردم!!تو همون آدم بمون که تنها سرمایه ای هست که با خودت می بری اون دنیا!!اوت بیسکوییتارو بذار واسه اونایی که 

شرف انسانی  رو با بیسکوویت معامله کردند و به عاقبتش فکر نکردند!!

ما به دنیا نیامدیم که فقط بیسکوییت بخوریم!!

ما به دنیا آمدیم که آدم باشیم!!

عبد باشیم!!

وگرنه حیوان که زیاد بود چه حاجت به خلقت انسان؟؟