38-نظر معصومین ع راجع به فتوحات خلفای غاصب

█نظر معصومین راجع به فتوحات خلفا

من کنت مولاه فهذا علی مولاه

مخالفان اسلام ادعا می کند که اسلام دین شمشیر است و با جنگ پیشرفت کرده است. اما این ادعا صحیح نیست. آنچه با جنگ پیشرفت نمود اسلام نبود، بلکه جاهلیت احیا شدۀ عرب بود که تنها نام اسلام را بر خود داشت. اسلام در طول سیزده سال نخست بعثت پیامبر اسلام(ص) در حالی که پیروانش تحت شدیدترین شکنجه های غیر انسانی بودند، با سلم و مدارا ستمکاران را به عدالت فرا می خواند. اما هنگامی که آنان برای جلوگیری از گسترش اسلام و تسخیر قلوب توسط آن، قصد جان پیامبر اسلام (ص) را کردند، با ایشان به تنها زبانی که می فهمیدند آغاز سخن کرد. دعوت اسلام که دعوت به فطرت انسانی است به قدری جذاب بوده و هست که هرگز نیازی به گسترش آن با قوّۀ قهریه نبوده است. ۸۳ غزوه و سریۀ پیامبر (ص) و سه نبرد امیرالمؤمنین (ع) در دورۀ خلافت ظاهر، تنها دفاعی بوده است.

تصرّف سرزمینهای مجاور و از جمله ایران در زمان خلافت خلیفۀ دوم رخ داد و نه در زمان خلافت وصیّ رسمی پیامبر(ص) و امام معصومی که ایشان تعیین فرموده بود. با توجه به زمینه ای که ایرانیان برای پذیرش اسلام (و یا حتی مسیحیت) داشتند نیازی به جنگ نبود و اصلاً فتوحات نظامی در برنامۀ اسلام حقیقی جایی نداشت.

در آن هنگام، موجی از گرایش به مسیحیت در جامعۀ ایران (حتی در میان خاندان سلطنتی) برخاسته بود و اگر اسلام ظهور نکرده بود، مسیحیت ایران را تصرف می نمود.

امیرالمؤمنین (ع) در مورد فتوحات می فرماید: «کسانی که در رکاب فاتحان و فرماندهان به جنگ می روند، در حالی که این فرماندهان به حکم خدا ایمان ندارند و فرمان خدا را در مورد غنائم جنگی رعایت نمی کنند، اگر در جنگ کشته شوند به مرگ جاهلیت مرده اند و حاضرین در این فتوحات که بدون اذن امام بوده، به دشمنان ما در این زمینه کمک کرده و حقوق مسلّم ما را حبس نموده اند» (کافى، ج ۵، ص ۲۳، ح ۳، تهذیب، ج ۶، ص ۱۳۴ ح ۲۲۶).

امام جواد (ع) نیز در بیانی صریح در مورد فتوحات می فرماید:«در این عصر، من جهادى جز زیارت خانه خدا و حُسن هم جوارى نمى شناسم» (کافى، ج ۱، ص ۲۵۱، وسائل الشیعه، ج ۱۵ ص ۴۷، ح ۱۹۹۵۷).

کلینى مى‌نویسد: « بشیر دهان مى   گوید به امام صادق (ع) گفتم: در عالم رؤیا دیدم که به شما مى   گویم جنگ بدون امام مفترض الطاعه حرام است همانند گوشت مردار، خون و گوشت خوک، و شما فرمودید: آرى این چنین است. حضرت صادق (ع) فرمود:آرى این چنین است، آرى این چنین است» (کافى، ج ۵، ص ۲۳، ح ۳، تهذیب، ج ۶، ص ۱۳۴ ح ۲۲۶).

متولیان فتوحات، مسلمان نبودند که بخواهند برای گسترش دین جهاد کنند بلکه تنها برای گسترش سرزمین و غنائم و اخذ مالیات مبادرت به جنگ می نمودند. به عنوان نمونه در فتح ارمنستان، تقاضای فاتحان این بود که شما باید سالانه ۳۶۰ کنیز زیبا در اختیار ما قرار دهید! فرماندهانی چون خالدبن ولیدِ متجاوز به عنف و ولیدبن عقبۀ شرابخوار و عبدالله بن سعد مرتد و... تنها با وحشیگری های خود چهرۀ اسلام را به شدت مخدوش کردند. به عنوان نمونه؛ «در جنگ طالقان (واقع در خراسان) در سال ۹۱ هجری، قتیبه (از فرماندهان) یک صف چهار فرسخی از انبوه مردم تشکیل داد و همه را اعدام کرد» (الکامل فی التاریخ، ابن الأثیر، ج ۴، ص ۵۴۵).

«در سال ۹۸ هجری، در جنگ با مردم گرگان و بهشهر، پس از امان دادن به مردم در صورت تسلیم شدن، هنگامی که فاتحان به شهر وارد شدند تمامی مردان را جز یک تن به قتل رسانده و زنان را به اسارت بردند» (الکامل فی التاریخ، ابن الأثیر، ج ۳، ص ۱۱۰).

ابن کثیر مى   نویسد: « خالدبن ولید دستور داد که با تیر مردم را هدف قرار دهند تا این   که چشم هزاران نفر از آنان کور شد. فریاد و ناله مردم سراسر آن   جا را فرا گرفت که چشمان مردم انبار نابود گردید. از این رو، این جنگ را ذات العیون نامیدند» ( البدایة والنهایة، ابن کثیر، ج ۶، ص ۳۸۴).

--------------------------------------------------------------------------

منابع:

البدایه والنهایه/ ابوالفداء الحافظ ابن‌کثیر

الکامل فی التاریخ،

ابن‌اثیر، علی‌بن‌محمد، ۵۵۵ -۶۳۰ق

اصول کافی، کلینی، محمدبن‌یعقوب، -۳۲۹ ق

التهذیب، شیخ طوسی

وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی