4-داستان منسوب به بودا به نام کوروش

متن شایعه

کوروش بزرگ به دهی سفر کرد، زنی که مجذوب سخنان او شده بود از کوروش خواست تا مهمان وی باشد. کوروش پذیرفت و مهیای رفتن به خانه ی زن شد. کد خدای دهکده هراسان خود را به کوروش رساند وگفت : <این زن بد نام است به خانه او نروید >!!!! کوروش به کدخدا گفت : یکی از دستانت را به من بده،،،، کدخدا که تعجب کرد ویکی از دستانش را در دستان کوروش بگذاشت، آنگاه کوروش گفت : <حالا کف بزن >کدخدا که بیشتر تعجب کرد و گفت : هیچ کس نمی تواند با یک دست کف بزند > کوروش لبخندی زد و پاسخ داد : هیچ زنی نیز نمی تواند به تنهایی بد و منحرف  باشد!!!! مگر اینکه مردان دهکده نیز منحرف  باشند. برو و به جای نگرانی برای من، نگران خودت و دیگر مردان دهکده ات باش!!!!!!! و چنین شد افتخار ایران زمین 

انسانیت را از کوروش بیاموزیم نه از عرب"........

پاسخ شایعه

1. از کوروش بجز منشور منتسب به وی و کتیبه معرفی خود در پاسارگاد ، مکتوبی به جای نمانده است . 

http://www.bartarinha.ir/fa/news/137357 

2. چگونه این داستان با این جزییات به وی منتسب شده و در کدام منبع می توان آن را یافت ؟! 

3. طبق روال همیشگی که عده ای سخنان یا داستانهای مشاهیر جهان را به نام کوروش جعل می کنند ، این متن نیز به او تعلق ندارد و در حقیقت داستانی منتسب به "بودا" می باشد ! http://www.beytoote.com/fun/fiction-little/beautiful-story-buddha.html

4. جعل سخنان سایر بزرگان و انتساب آنها به کوروش، نه تنها موجب محبوبیت وی نخواهد شد، بلکه موجب تخریب این شخصیت میگردد.

5-امر دین یک مساله جهانی و فرا نژادیست وتبلیغات ضد عرب  تنها جهت ترویج دین ستیزی از طریق  رواج دعواهای نژادی می باشد.

5-از کذب بودن انتساب به کوروش که بگذریم،میرسیم به نحوه برخورد با این وضعیت در گفتار ائمه معصومین علیه السلام.

⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇

امام علی (ع) :  مَن‌ْ وَضَع‌َ نَفْسَه‌ُ مَواضِع‌َ التُّهَمَة‌ِ فَلا یَلوُمَن‌َّ مَن‌ْ اَساءَ بِه‌ِ الظَّن‌َّ. 

 (نهج‌البلاغه‌ ـحکمت‌159)

کسی‌ که‌ خود را در معرض‌ و در موارد تهمت‌ قرار دهد، نباید کسانی‌ راکه‌ به‌ او سوءظن‌ پیدا می‌کنند، سرزنش‌ کند.

توضیح:

در کنار‌ اصل پرهیز از سوء ظن ‌،و اینکه در توبه همیشه برای تمام بندگان خدا باز است، اصل‌ِ دیگری‌ هم‌ مطرح‌ است‌ و آن‌، «اجتناب‌ و پرهیز ازقرارگرفتن‌ در موضع‌ تهمت‌» است‌. 

واقع‌بینی‌ اسلام‌ و رهبران‌ الهی‌، موجب‌شده‌ که‌ به‌ این‌ اصل‌ توجه‌ داشته‌ باشند و در عین‌ حالی‌ که‌ اعضای‌ جامعه‌ را ازبدگمانی‌ و سوءظن‌ پرهیز دهند، از طرف‌ دیگر توصیه‌ کنند که‌ رفتارِ اعضای‌جامعه‌ بگونه‌ای‌ باشد که‌ زمینة‌ سوءظن‌ را از بین‌ ببرد.

برای‌ حفظ‌ سلامت‌ اخلاقی‌ جامعه‌، علاوه‌ بر اینکه‌ باید رفتاری‌ داشته‌باشیم‌ که‌ درواقع‌، شایسته‌ و درست‌ باشد، باید مراقب‌ باشیم‌ که‌ مبادا زمینه‌بدگمانی‌ دیگران‌ نسبت‌ به‌ خودمان‌ را فراهم‌ کنیم‌ و پس‌ از اینکه‌ دیگران‌ نسبت‌به‌ ما، گمان‌ِ بد بردند و ما را به‌ اموری‌ که‌ هیچگاه‌ در پی‌ آن‌ نبوده‌ایم‌ متّهم‌ساختند، از آنان‌ گلایه‌ کنیم‌ که‌ چرا چنین‌ کردند!

داستان های اینچنینی نباید مجوز روابط آزاد و بی قید و شرط با صاحبان عقاید منحرف و آسیب زا باشد.

والسلام.